Οι περισσότεροι ποιητές και συγγραφείς τους έχει απασχολήσει το ερώτημα τι είναι ποίηση ή συγγραφή και έχουν δώσει την απάντηση , κατά προσωπική μου άποψη, προερχόμενη από το ερώτημα που έχει απαντηθεί από αυτούς, γιατί γράφουν. Η προσωπική άποψη της απάντησης, γιατί γράφεις, δίνει την προσωπική άποψη της απάντησης , τι είναι αυτό που γράφεις , όπου πολύ προσπαθούν να το θέσουν ως γενικευμένο κανόνα το γιατί είναι τελικά ποίηση ή συγγραφή και τι δεν είναι.
Γενικά οι περισσότεροι Έλληνες γράφουν ξεκινώντας από νεαρή ηλικία, είτε στο Γυμνάσιο είτε στο Λύκειο (βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις).Ξεκινούν από το ημερολόγιο με γραφεί καθημερινών συμβάντων ώσπου τα γεγονότα και πώς τα συναισθάνονται και αντιλαμβάνονται για κάποιο λόγο τους ωθούν να γράψουν για αυτά κάτω από μια ποιητική διάθεση ή ενός μικρού κειμένου. Δεν είναι παράξενο πως σε αυτές τις ηλικίες ,η ώθηση έρχεται κυρίως από συναίσθημα που τους βαραίνει και θέλουν να το εκφράσουν ή ερωτικό συναίσθημα , είτε πλατωνικό είτε όχι. Βέβαια η ερώτηση γιατί γράφουν κάτω από ποιητική διάθεση ή γραφεί κειμένου δεν έχει την απάντησή της, επειδή είναι ερωτευμένος ή στενοχωρημένος. Και στην ουσία λίγοι έχουν αναρωτηθεί τότε. Όπως λίγοι αναρωτιούνται γιατί όταν είναι χαρούμενη χωρίς κάποια προφανή αιτία , τότε είναι που δεν γράφουν αλλά εκφράζονται με άλλους τρόπους.
Επίσης είναι σαφές ότι όταν εκφράζονται μέσω της γραφής ακολουθούν τους κανόνες που γνωρίζουν σχετικά με το συντακτικό και την ορθογραφία που όμως το κάνουν χωρίς να το συνειδητοποιούν , κυρίως τα παιδιά του Γυμνασίου. Αργότερα στο Λύκειο προσπαθούν να εφαρμόσουν τον αυθόρμητο συναισθηματικό τους κόσμο και την ανεξέλεγκτη φαντασία τους μέσα σε κανόνες που οι φιλόλογοι του σχολείου τους μαθαίνουν. Είδη από μικρή ηλικία έχει μπει ο πρώτος περιορισμός ανάλογος τουλάχιστον με το πώς οι φιλόλογοι διδάσκουν. Αλλά το κρίσιμο σημείο είναι όταν πλέον το γραπτό από τα χέρια του παιδιού που γράφει περάσει στα χέρια ενός τρίτου. Τότε που ωθήθηκε να μοιραστεί το συναίσθημά του με ένα τρίτο και ανακαλύπτει ότι και άλλη έχουν νιώσει έτσι ή ότι τους αρέσει το συναίσθημα που εκφράζει το παιδί ή όχι. Τότε δημιουργείτε η επικοινωνία μέσω του γραπτού.
Κάποια στιγμή μεγαλώνοντας η γραφή του ανθρώπου που γράφει διεκδικεί την προσωπικότητα του γραφέα και ο άνθρωπος διεκδικεί την γραφή με το ερώτημα, γιατί γράφει. Στο ερώτημα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα θα δώσει την απάντηση αυτή που είναι ανάλογη του χαρακτήρα του ανθρώπου , τι εκφράζει αυτός που γράφει, από ποιους άλλους ποιητές ή συγγραφείς ς είναι επηρεασμένος. Κι αυτό το γεγονός είναι αρκετό για να θέλει να το κοινωνήσει.
Διαπιστώνει ότι στην Ελλάδα γράφει « ο μισός πληθυσμός» και διαβάζει «το εν δέκατο του πληθυσμού». Παρόλο αυτά αγωνιά να το εκδώσει μέσω ενός εκδοτικού οίκου. Αλλά ο κάθε εκδοτικός οίκος έχει το δικό του κοινό που ο ίδιος φρόντισε να σχηματίσει μέσω τον βιβλίων που εκδίδει που έχουν μια συγκεκριμένη γραφή σε ορισμένους ακόμα και συγκεκριμένη θεματολογία. Βάση της θεματολογίας και της γραφής πρεσβεύει για τον εκδοτικό του οίκο τι είναι ποίηση ή διήγημα κ.λ.π .Είναι αυτονόητο ότι θα διαφωνήσει με άλλους εκδοτικούς που εκδίδουν βιβλία με διαφορετική γραφή και ίσως θεματολογία. Προσελκύοντας βέβαια ο καθένας τους ποιητές και συγγραφείς ομοϊδεάτες του ,τι είναι ποίηση ή διήγημα κ.λ.π. Ενώ δεν έχει εκδοθεί ένα μεγάλο αριθμός από ανθρώπους που γράφουν και έχουν σχηματίσει ο καθένας τι δικιά του εικόνα- απάντηση για το περίφημο πλέον , τι είναι….; συγκρουόμενοι κατά ένα ορισμένο βαθμό με αυτούς που εκδίδουν. Ενώ ταυτόχρονα υπάρχει η λύση τον εκδοτικών οίκον ότι μπορείς να εκδόσεις ότι θέλεις απλά να με πληρώσεις και στα δίνω με την βούλα μου στα δικά σου χέρια και μόνο. Έτσι προσπαθεί ο συγγραφέας ή ο ποιητής να εδραιώσει μόνος του την δική του απάντηση στο τι είναι ποίηση ή μυθιστόρημα κ.α έναντι των άλλων.
Σε αυτή την εικόνα παρατηρείτε το φαινόμενο της πεομετρικής αντίληψης του ανταγωνισμού για το, αν αυτό που έγραψε κάποιος είναι ή δεν είναι λογοτέχνημα, αν αγοράστηκε πολύ από αναγνώστες τότε γιατί αγοράστηκε, πόσα πλήρωσε , εάν πλήρωσε για να εκδοθεί κ.λ.π πάντα σε σχέση με αυτά που γράφουν και τι αντιπροσωπεύουν για το , τι είναι…. αυτό;
Κατά εμέ είναι ευτύχημα που «η μισή Ελλάδα γράφει» που εκφράζεται με αυτό τον τρόπο, γιατι εκφράζεται. Δυστύχημα είναι που αντί να επικοινωνούν αυτοί που γράφουν όπως όταν γράφανε όταν ήταν παιδιά , τώρα πεομετρούντε για το ποιος γνωρίζει καλύτερα το , τι είναι ….αυτο?
ΚΥΤΤΑΡΑ ΤΕΧΝΗΣ 