ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ Η ΧΑΡΗ


μπορεί ο λόγος και το νόημα του
να είναι ευκρινές , διαυγής
αλλά στην εκφορά του λόγο,
ο ήχος ,
η χροιά του,
ο χαρακτήρας του,
σου εκπέμπουν ένα νόημα ευκρινές διαυγές αλλά ενδογενεσις
αν δε υπάρχει παρουσία ίσως να προκληθεί νόημα συναισθησίας
αντιληπτό σε πολλές διαστάσεις.
– μα αυτό είναι σαθρό
– δεν έχει νόημα
– είναι ένα τίποτα μια εξαθλίωση
ο γραπτός λόγος μπορεί να συνεπάρει τις λέξεις συμπαγές
και την ελευθερία του νοήματος, το αληθές
δεν υπάρχει ούτε ήχος ,ούτε παρουσία.
στην μπετονιέρα όμως της ενσυνηδησις
μεταφράζεται ως άλλος ένας παράγοντας της αλήθειας
καθώς όμως η σύνταξη είναι ο τρόπος που θα παράγει το αληθές
δεν μπορεί να το κάνεις χωρίς τον παραγοντα ελευθερία
του τελικά υποκειμενικού νοήματος ενός λόγου.
-μα αυτό είναι υξιβρησει
-είναι υποκριτισμος
-είναι ασυχώρετο
και όμως η διαπίστωση κατά την ιστορία του ανθρώπου
είναι υπαρκτό γεγονος
ακόμα και αν μπορώ και το βλέπω μόνο εγώ